«Στη ζωή μου δολοφόνησα 21 ανθρώπους, διέπραξα χιλιάδες κλοπές, ληστείες, εμπρησμούς και, τελευταίο αλλά όχι έσχατο, σοδόμισα πάνω από 1000 άντρες. Για όλα αυτά δεν έχω μετανοιώσει στο ελάχιστο.»
Carl Panzram
O Carl Panzram γεννήθηκε στη βόρεια Minesota, στις 28 Ιουνίου του 1891. Γιος Πρώσων μεταναστών, μεγάλωσε στη φτωχική και απομονωμένη οικογενειακή φάρμα. Η παραβατική του συμπεριφορά τον κάνει στα 11 του χρόνια να βρεθεί σε αναμορφωτήριο αρρένων. Όπως ο ίδιος έγραψε αργότερα «στο αναμορφωτήριο με έκαναν αυτό που είμαι». Όσο έμεινε εκεί, ο Carl Panzram τιμωρήθηκε, δάρθηκε ανηλεώς με ξύλα, δερμάτινες ζώνες, μαστίγια και οτιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Βιάστηκε κατ΄επανάληψη, ταπεινώθηκε όσο δεν παίρνει άλλο, του καταπατήθηκε κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Έσβησαν από μέσα του κάθε ίχνος ανθρωπιάς, συγγνώμης και οίκτου σε ένα περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούσαν οι φύλακες καθώς δεν εποπτεύονταν από καμία δημόσια αρχή.
Σε ηλικία 14 ετών βγαίνει από το αναμορφωτήριο. Μισεί την οικογένεια του που δεν τον προστάτευσαν και φεύγει από το σπίτι. Δουλεύει περιστασιακά, ζητιανεύει τροφή και όταν δεν βρίσκει την κλέβει, είναι ένας από τους χιλιάδες περιπλανώμενους εργάτες της Αμερικής. Αγαπημένη ενασχόληση αποτελεί η κλοπή εκκλησιών. Μετά την κλοπή τις καίει, κάτι που απολαμβάνει ιδιαίτερα. Δηλώνει ψευδή στοιχεία και κατατάσσεται στο στρατό και από εκεί καταλήγει και πάλί στη φυλακή. Ο Carl Panzram είναι 19 χρονών και πιο σκληρός από ποτέ. Έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του σε αναμορφωτήρια και φυλακές, η οικογένειά του φαίνεται να τον έχει ξεγράψει, δεν έχει γνωρίσει το άγγιγμα γυναίκας και η μόνη γεύση που έχει από τον έρωτα είναι οι βιασμοί που έχει υποστεί. Τα επόμενα χρόνια περνούν με τον ίδιο τρόπο: Δηλώνοντας ψευδή ονόματα και κάνοντας ληστείες, εμπρησμούς, σοδομισμούς και φόνους. Σταδιακά γνωρίζει τις περισσότερες φυλακές των Η.Π.Α. από τις οποίες και δραπετεύει.
«Είμαι ο άντρας που περιπλανιέμαι στον κόσμο, κάνοντας καλό στους ανθρώπους. Το σύνθημά μου είναι: Λήστεψέ τους, γάμησέ τους και, μετά, σκότωσέ τους. Αυτός είμαι.»
Carl Panzram
Ο Carl Panzram έχει γυρίσει όλο το κόσμο και έχει κάνει όσα έχει κάνει, βρίσκεται πλέον σε ηλικία 35 ετών. Στην τελευταία του σύλληψή ήταν η πρώτη φορά που έδωσε το πραγματικό του όνομα, αντί κάποιου ψευδωνύμου. Από τις πρώτες μέρες της φυλάκισής του, ο Panzram άρχισε να μιλάει για φόνους παιδιών. Αυτό έβαλε σε υποψίες τους φύλακες, που μίλησαν στις αρμόδιες αρχές και έγινε μια ενδελεχής έρευνα. Γρήγορα τα εγκλήματα του Panzram καθώς και τα διάφορα ψευδώνυμά του ήρθαν στο φως.
«Αν δεν σας αρκούν αυτές οι ομολογίες, έχω και άλλες για εσάς. Πολλές. Έχω ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο και έχω δει όλα τα μέρη, εκτός από την Κόλαση. Αλλά κάτι μου λέει πως, σύντομα, θα τη δω κι αυτή.»
Ο Panzram άρχισε να γράφει τη ζωή του. Σ’ αυτή την εκπληκτική ομολογία των 20.000 λέξεων, μίλησε ειλικρινά για τα πάντα, χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν, ούτε καν στον εαυτό του. Μίλησε για την παιδική του ηλικία στη φάρμα της Minnesota, για το Αναμορφωτήριο, για τα εγκλήματά του. Έδωσε ημερομηνίες και ονόματα, δεν έκρυψε τίποτα. Ανέφερε όλα τα ψευδώνυμα που χρησιμοποίησε στη ζωή του και τα εγκλήματα που είχε διαπράξει με καθένα από αυτά. Tο κείμενο του Panzram ήταν και ένα αμείλικτο κατηγορώ εναντίον του σωφρονιστικού συστήματος της Αμερικής, του δικαστικού συστήματος και της ισχύος της κοινωνίας έναντι του ατόμου.
Όπως έγραψε τότε:
«Όλοι εσείς, αστυνομικοί, δικαστές, δικηγόροι, φύλακες, γιατροί, επιτροπές, συγγραφείς, ενώσατε της δυνάμεις σας προσπαθώντας να βρείτε τη γιατρειά για το έγκλημα, τα αίτια και τα αποτελέσματά του. Με όλη αυτή τη συσσωρευμένη γνώση και τη δύναμη που διαθέτετε, δεν καταφέρατε απολύτως τίποτα, εκτός –ίσως- από το να κάνετε τα πράγματα χειρότερα. Η κοινωνία είναι αυτή που δημιουργεί το έγκλημα, η κοινωνία είναι αυτή που το διαιωνίζει. Είμαι 36 χρονών και υπήρξα εγκληματίας όλη τη ζωή μου. Έχω 11 καταδικαστικές αποφάσεις. Έχω περάσει 20 χρόνια από τη ζωή μου στις φυλακές. Γνωρίζω γιατί είμαι εγκληματίας. Είμαι επειδή γνώρισα τη βία του ισχυρού από πολύ νωρίς. Και προτίμησα να γίνω εγώ ο ισχυρός. Έχω παραβιάσει κάθε νόμο που έχει υπάρξει, θα παραβίαζα και άλλους τόσους αν υπήρχαν».
Κατά τη διάρκεια της δίκης του ο Panzram ήταν εριστικός, επιθετικός και καθόλου συνεργάσιμος. Αρνήθηκε την εκπροσώπησή του από δικηγόρο και απειλούσε διαρκώς την έδρα και τους μάρτυρες. Στο τέλος της ακροαματικής διαδικασίας, το σώμα των ενόρκων χρειάστηκε μόνο 45 λεπτά για να τον κρίνει ένοχο. Ο δικαστής διέταξε την κράτησή του στο Leavenworth, μέχρι τα χαράματα της 5ης Σεπτεμβρίου του 1930, οπότε και θα εκτελούταν δι’ απαγχονισμού. Η καταδίκη του Panzram σε θάνατο χαιρετίστηκε με ανακούφιση από τον τύπο της εποχής. Θεωρούταν ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος και ανάλγητος δολοφόνος και η κοινή γνώμη συντάχτηκε με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων. Οι προσπάθειες μιας μερίδας κόσμου που εναντιωνόταν στη θανατική ποινή κατέληξαν μάταιες από τον ίδιο.
Έστειλε μιαν επιστολή στην οργάνωση και τους έγραφε:
«Η μόνη ανταπόδοση που θα έχετε από μένα για τις προσπάθειές σας, είναι η ευχή μου να είχατε έναν λαιμό και να μπορούσα να βάλω τα χέρια μου πάνω του. Δεν έχω καμιά πρόθεση να αναμορφώσω τον εαυτό μου. Η μόνη μου επιθυμία είναι να αναμορφώσω τους ανθρώπους που θέλουν να με αναμορφώσουν, και ο μόνος τρόπος για να το κάνω αυτό είναι σκοτώνοντάς τους».
Στις 05.55’ το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου του 1930, ο Panzram οδηγήθηκε από το κελί του στην αγχόνη. Βάδισε ήρεμα και σταθερά προς την αγχόνη και ανέβηκε τα 13 σκαλοπάτια της. Πριν προλάβουν δυο φρουροί να του περάσουν την κουκούλα στο κεφάλι, έφτυσε το δήμιο στο πρόσωπο και του φώναξε: «Τελείωνε, άχρηστε, στη θέση σου θα είχα κρεμάσει δέκα, τόση ώρα!». Το επόμενο λεπτό σφάδαζε στην άκρη του σχοινιού. Ο Carl Panzram έζησε μια βίαιη ζωή και είχε έναν εξίσου βίαιο θάνατο. Είναι θαμμένος στο νεκροταφείο της φυλακής, στη σειρά Νο 6, τάφος Νο 24. Πάνω στην πλάκα του αναγράφεται ο αριθμός του ως καταδίκου στο Leavenworth: No 31674.
Carl Panzram: Ο αμετανόητος
4/
5
Oleh
ΔΗΜΗΤΡΗΣ