Τα κονδυλώματα τα οποία προκαλούνται απο τον ιό hpv (Human Papilloma Virus) είναι μια συχνά εμφανιζόμενη πάθηση σήμερα, ωστόσο, αν θέλουμε να μάθουμε λίγα πράγματα για την ιστορία τους πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω. Η πάθηση φαίνεται πως υπάρχει εδώ και πέντε περίπου χιλιετίες, καθώς εντοπίστηκε σε μούμια της Αιγύπτου που χρονολογείται γύρω στα 2400 π.Χ. Τα κονδυλώματα όμως υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, γεγονός που αποδεικνύεται από περιγραφές σε κείμενα ελλήνων και ρωμαίων συγγραφέων.
Από τον 15ο έως και τον 18ο αιώνα, τα κονδυλώματα δεν αποτελούσαν ξεχωριστή ασθένεια. Μάλιστα, για πολλά χρόνια θεωρούνταν σημάδι που πρόδιδε τη μόλυνση του οργανισμού από σύφιλη. Η διάκριση μεταξύ των κονδυλωμάτων και της σύφιλης έγινε στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο Bell πρώτος υποστήριξε πως το ένα νόσημα είναι διαφορετικό από το άλλο. Και πάλι όμως τα κονδυλώματα δε θεωρήθηκαν ως ασθένεια που μπορεί να υπάρχει από μόνης της, γι’ αυτό και δημιουργήθηκε η εντύπωση πως υπάρχει σχέση μεταξύ αυτών και της γονόρροιας. Η εντύπωση αυτή αμφισβητήθηκε το 1872 από τον Aime Martin, ο οποίος δεν παρατήρησε σχέση μεταξύ των δυο ασθενειών.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν όλο και πλήθαιναν τα ερωτηματικά σχετικά με τα κονδυλώματα και τους παράγοντες που προκαλούσαν την εμφάνιση τους. Στις αρχές του 19ου αιώνα, επικρατούσε η άποψη πως τα κονδυλώματα οφείλονταν σε ερεθισμό. Οι παράγοντες που θεωρούνταν υπαίτιοι για τον ερεθισμό και άρα για την εμφάνιση των κονδυλωμάτων ήταν οι εκκρίσεις των γεννητικών οργάνων και η βρωμιά. Στα τέλη του 19ου αιώνα εκφράστηκε για πρώτη φορά από τον Joseph Payne η άποψη ότι τα κονδυλώματα είναι μεταδοτικά. Ο ισχυρισμός του στηρίχθηκε στην μόλυνση του ίδιου, έπειτα από επαφή με κονδυλώματα ασθενούς, αλλά δεν έγινε ευρέως αποδεκτός. Τα πράγματα άλλαξαν, όταν στα μέσα περίπου του 20ου αιώνα οι Barrett, Silbar and McGuinley απέδειξαν ότι τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας της ασθένειας που προκαλεί τα κονδυλώματα αφορά και τις θεραπευτικές μεθόδους που κατά καιρούς χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι. Από τον 1ο κιόλας αιώνα, ο Aulus Cornelius Celsus περιγράφει στο βιβλίο του «De Medicina» μεθόδους θεραπείας από τα κονδυλώματα. Συγκεκριμένα, περιγράφει πως τα κονδυλώματα πρέπει να καυτηριάζονται με στάχτες, για να εξαφανιστούν. Ακόμη, υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες που αναφέρουν πως τα κονδυλώματα αφαιρούνταν με τα δόντια. Ο Sir Francis Bacon υποστήριζε πως μπορούσε να θεραπευτεί από τα κονδυλώματα με τη μέθοδο του τριψίματος. Ο Bacon έτριβε τις μολυσμένες περιοχές με χοιρινό λίπος. Εκτός από το λίπος, πολλοί ήταν αυτοί που έτριβαν τα κονδυλώματα με πατάτα.
Οι περίεργες αυτές θεραπείες, που χρησιμοποιούνταν κατά κόρον στο παρελθόν, έδωσαν μετά χρόνια τη θέση τους σε σύγχρονες μεθόδους θεραπείας όπως η κρυοπηξία, η χειρουργική αφαίρεση, η αφαίρεση με laser κτλ. Τα κονδυλώματα και η ιστορία τους ξεκινούν πολλές χιλιετίες πριν. Σήμερα οι γνώσεις μας πάνω στον ιό hpv που προκαλέι τα κονδυλώματα μας επιτρέπουν να τον προλαμβάνουμε και να τον αντιμετωπίζουμε. Δυστυχώς όμως, παρά τη ενημέρωση που έχουμε και παρά τους τρόπους πρόληψης που υπάρχουν, πολλοί είναι αυτοί που κάθε χρόνο μολύνονται από την ασθένεια. Μάλιστα, τα κονδυλώματα είναι από τα πιο συχνά αφροδίσια νοσήματα. Περισσότερα στην ιστοσελίδα του ιατρού Στέφανου Χανδακά στο www.drchandakas.gr.
Κονδυλώματα: Ένας ιός παμπάλαιος
4/
5
Oleh
ΔΗΜΗΤΡΗΣ